Nieadekwatna tachykardia zatokowa to stan, w którym serce bije zbyt szybko, ale bez żadnego wyraźnego powodu. Jest to rodzaj zaburzenia rytmu serca, w którym tętno przekracza 100 uderzeń na minutę, ale nie jest spowodowane stresem, wysiłkiem fizycznym ani żadnym innym czynnikiem zewnętrznym.
Historia nieadekwatnej tachykardii zatokowej sięga lat 60. XX wieku, kiedy to po raz pierwszy zidentyfikowano ten stan. Od tego czasu przeprowadzono wiele badań nad przyczynami i leczeniem tej choroby.
Objawy nieadekwatnej tachykardii zatokowej mogą obejmować uczucie szybkiego i nieregularnego bicia serca, zawroty głowy, duszność, zmęczenie i ból w klatce piersiowej. W niektórych przypadkach może wystąpić utrata przytomności.
Diagnoza nieadekwatnej tachykardii zatokowej opiera się na badaniu fizycznym, analizie historii medycznej pacjenta oraz wykonaniu elektrokardiogramu (EKG) i monitorowania Holtera. Leczenie może obejmować stosowanie leków przeciwarytmicznych, ablacji lub wszczepienie rozrusznika serca.